چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: امروزه تمام کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه به اهمیت موضوع بهرهوری بهعنوان یکی از ضرورتهای توسعه اقتصادی و کسب برتری رقابتی در عرصههای بینالمللی تأکید دارند. براساس تئوریهای جدید رشد اقتصادی، این بهرهوری است که در درازمدت امکان رشد را فراهم میآورد. از طرفی نیز اهمیت نقش نوآوری در افزایش رقابتپذیری در سطح بینالمللی آشکار است. از اینرو هدف اصلی در مطالعه پیشرو بررسی راهکارهایی جهت افزایش صادرات محصولات دانشبنیان با استفاده از روابط اقتصادسنجی است.
مواد و روشها: در مطالعه حاضر از الگوهای اقتصادسنجی فضایی و اطلاعات ۱۱ کشور نوظهور (برزیل، شیلی، چین، کرهجنوبی، مالزی، مکزیک، پرو، سنگاپور، هند، لهستان و تایلند) به همراه ایران برای دوره زمانی ۱۹۹۵ الی ۲۰۱۸ جهت بررسی اثر نوآوری و بهرهوری بر صادرات محصولات دانشبنیان استفاده شده است.
یافتهها: نتایج حاصل از مدل مختلط رگرسیون-خودرگرسیون حاکی از اثر مثبت و معناداری بالای متغیرهای نوآوری و بهرهوری بر صادرات محصولات دانشبنیان میباشد. همچنین بررسی ضرایب همبستگی فضایی نشان میدهد که سرریز فضایی صادرات محصولات دانشبنیان یکی از مهم ترین متغیرهای توضیحدهنده تغییر سطح تولید صادرات محصولات دانشبنیان است. بهعبارت دیگر صادرات محصولات دانشبنیان هر کشور از صادرات محصولات دانشبنیان در مناطق همسایه تاثیرپذیر است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج تحقیق انتظار میرود سیاستگذاران و تصمیمگیران اقتصادی توجه جدی به بهبود شاخص نوآوری و بهرهوری در راستای ارتقا عملکرد صادرات محصولاتدانشبنیان داشته و همچنین در انتخاب، شرکای تجاری و بومیسازی محصولات دانشبنیان وارداتی در جهت مقاومسازی اقتصاد را مورد توجه قرار دهند.